Op je rug voor Nederlands.

Ergens aan het eind van dit verhaal leg ik uit hoe je een luchtbed in kunt zetten als leermiddel. Ook leg ik uit hoe het zover kwam dat mijn grootste uitdaging de afgelopen week eruit bestond liedteksten aan het plafond van het lokaal te bevestigen.

De afgelopen week werkte ik in havo 4 aan een korte lessenserie, gericht op het introduceren van een nieuwe periode letterkunde. Doel van de lessenserie was het het onder de aandacht brengen van literaire kenmerken. Ik wilde dit op een laagdrempelige manier te doen, door gebruik te maken van muziek en in meer in het bijzonder van liedteksten.
Het merendeel van mijn havoleerlingen is namelijk veel bezig met muziek. En muziek is voor mijzelf ook een onmisbaar onderdeel van mijn leven. Er zijn voor mij weinig momenten ontspannender op school dan aan het eind van de dag in een leeg lokaal losse eindjes van de dag aan elkaar knopen met een lekkere spotifyplaylist op de achtergrond (Of snoeihard de hele school door, afhankelijk van de staat waarin ik verkeer.)

Enfin. Ik besloot de lessenserie te starten met het nieuwsbericht van afgelopen jaar dat Bob Dylan de Nobelprijs voor de Literatuur had gekregen. Vervolgens lied ik ze wat liedjes horen van Bob Dylan en gaf ik ze een aantal links naar artikelen die verschenen zijn in de tijd rond het verschijnen van het nieuws. Auteurs van de artikelen voeren argumenten aan op basis waarvan zij het terecht dan wel onterecht vinden dat Dylan deze eer ten deel is gevallen, waarbij veelvuldig gebruik wordt gemaakt van opvattingen over wat al dan niet valt onder literatuur. (zie hier bijvoorbeeld)

Ik gaf de leerlingen vervolgens deze opdracht. Stap 4 was erop gericht dat de leerlingen deze lessenserie hun leven lang zouden onthouden.

Met name de vierde opdracht deed de leerlingen natuurlijk de wenkbrauwen fronzen. Haha! Ik heb enorm genoten van het vertwijfeld rondkijken door de leerlingen. Ik denk dat ze ter plekke definitief en unaniem besloten dat ik niet spoorde.
Hoe dan ook, de leerlingen wisten wat er van ze werd verwacht en gingen aan de slag. Ik had er natuurlijk ook voor kunnen kiezen om in een aantal lessen aan de hand van allerhande voorbeelden uit de literatuur uit te leggen hoe het met literatuur en lectuur zit, maar laten we wel wezen. In dat geval was ik de enige die aan het werk was geweest, terwijl zij in het beste geval ergens iets zouden meekrijgen van wat ik ze had verteld.
Nu zijn de leerlingen de rest van de week aan de slag geweest met het zoeken naar antwoorden op 1, 2 en 3 uit bovenstaande dia. Voor elke les een opdracht, de rest was huiswerk, de laatste les was luchtbedles.

Ondertussen zat ik ook niet stil. Ik wilde zelf ook graag liedjes aanleveren voor de vrijdag en ik bedacht dat er vast veel meer collega’s in Nederland rond zouden lopen die prachtige onderbouwde voorbeelden aan zouden kunnen aanleveren. Al eerder probeerde ik iets dergelijks door leraren Nederlands uit het land te vragen een favoriete gedichten aan te leveren, voorzien van motivatie. Er ontstond ook nu een prachtige bron van inspiratie, die ik hier graag met jullie deel.  Om dergelijke verzamelingen aan te leggen is de app Padlet een prachtig middel.
De leerlingen zijn heerlijk aan de slag geweest. Ik hoorde van collega’s dat ze ook in de andere lessen steeds liedjes van bijvoorbeeld Bram Vermeulen en Boudewijn de Groot voorbij zagen komen. Een van de leerlingen had tot mijn grote vreugde ‘Strand` van De Groot uit zijn hoofd geleerd, zoals ik zelf vroeger ook had gedaan! 🙂

Inmiddels was het donderdag. Op dit punt in het blog is het goed om toe te lichten hoe het zover kwam dat leerlingen deze lessenserie op een luchtbed op schooltafels zouden beëindigen. Ik wilde dat de focus in de laatste les echt zou liggen op de muziek en de teksten. Ik wilde dan ook niet dat leerlingen ondertussen andere dingen zouden gaan doen, met bijvoorbeeld telefoon of laptop. Ik zocht in de voorbereiding op de lessenserie naar een geschikte vorm en ineens had ik het. Hoe zou het zijn als ik de liedteksten geprint aan het plafond zou bevestigen? Of zou dat veel te veel werk zijn? Ja, natuurlijk zou dat veel te veel werk zijn. Maar ja. Mijn hart was al sneller gaan kloppen en ik zag het helemaal voor me. De leerlingen liggend op hun rug, starend naar het plafond, luisterend naar de muziek, terwijl zij ondertussen de teksten mee konden lezen vanaf het plafond. Hoe gaaf zou dat zijn? Dit zou episch gaan worden!
En dus maakte ik een selectie van al het verzamelde materiaal en drukte deze selectie af op A3-formaat, nadat ik had uitgezocht hoe groot de letters moesten zijn om ze te kunnen lezen, liggend op een schooltafeltje. Ik regelde gigantisch veel punaises en bevestigde voorafgaand aan de les op vrijdag alle teksten aan het plafond. Passerende leerlingen en collega’s keken me aan alsof ze Noach een ark zagen bouwen op het droge. Ik vertelde niemand iets en genoot in stilte van de voorpret.
En toen werd het vrijdag. En voor wat betreft de vrijdag spreken de beelden voor zich. Het was prachtig.
Met dank aan Spinvis, Boudewijn de Groot, Roosbeef, leraren Nederlands van Nederland en leerlingen.

Recente berichten

Tags

Geschreven door:

Wees de eerste om te reageren

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *