Het nulde uur

Het nulde uur.

De leraar drukt zijn sleutel in het slot, draait, duwt de deur met een hand zachtjes open en vindt in een vloeiende beweging de lichtschakelaar.
Kalm stapt hij de ruimte in. Negen uren gisteren, ruikt hij deze vroege ochtend.
Het is stil. Stilte is afwezigheid van geluid, denkt hij, dus is er niet veel stiller dan de stilte van een leeg lokaal.
Vlak voor de eerste rij met tafels blijft hij staan, staart voor zich uit, tilt zijn tas traag voor zijn lichaam langs op een van de wankele tafeltjes en laat zijn handen even rusten op het koele leer.
Dan wandelt hij tussen de rijen door tot achterin het lokaal. Zijn vingertoppen raken elke tafel even aan.
Langzaam komt hij tot zichzelf.
Stil staat hij daar. Zijn neus tegen het glas. Zijn hand heft de hendel van het kantelraam. Kou glijdt naar binnen.

Straks zal de eerste leerling naar zijn tafeltje lopen, hem vriendelijk begroeten. Een jongen zal zijn tas neersmijten en grijnzend tegen hem beginnen over de overwinning van Ajax op PSV van gisteravond. Spelen zal hij, dat hij er goed ziek van is. En stiekem genieten zal hij, van de glinstering in zijn ogen.
Het zal de leraar opvallen dat dat ene meisje alweer zo moe en lusteloos voor zich uit staart, dat ze uiteindelijk haar armen op haar bureau legt en haar hoofd erop laat rusten. Hij zal zich zorgen maken, maar haar even laten en hij zal haar na de les vragen te blijven wachten. Waarschijnlijk zal ze weer zeggen dat het niets is. Dat het heus wel gaat. En hij zal weten dat dat niet zo is.
Blikken van verstandhouding zal de leraar wisselen.

Uitleggen hoe je woorden spreekt, maar vooral ook hoe je zin geeft.
De leraar houdt van zin, maar niet van regel.
Er zullen boeken op tafel liggen, broodjes tussen de verwarming en propjes op de grond. Er zullen jongens stiekem chips eten, hard werkend aan hun opdrachten. En de leraar zal doen of hij niets ziet.

Het raam beslaat. Ergens tikt een verwarmingsbuis.
De leraar tekent met zijn vinger een ‘z’, een ‘i’ en een ‘n’.
Veegt dan met zijn hand over het glas.
Dat is voor straks. Dit is het nulde uur.