Mijn eerste jaar als docent.

‘Dag Henk,  De Vries van je oude middelbare school hier. Ben jij nog bezig met die lerarenopleiding?’

Ergens gedurende de paar seconden dat mijn toenmalig conrector die zin uitsprak moet ik hebben gedacht dat ik was vergeten na te komen of dat er weer een docent over me had geklaagd, zo kort was het geleden dat ik de middelbare school na zes uiterst moeizame havo-jaren als leerling verlaten had.
Tijdens een van de vele nakomsessies die ik bij hem op de gang met strafwerk had doorgebracht  moest de conrector mijn studiekeuze hebben onthouden. Ik kan me de grijns op zijn gezicht dan ook nog herinneren toen ik hem bij het inleveren van de zoveelste stapel overschrijfwerk aankondigde de lerarenopleiding te willen gaan doen.

‘Er gaat een collega met zwangerschapsverlof en ik vroeg me af of jij haar vwo-4groepen misschien les zou willen geven.’ Natuurlijk ging ik dat doen. Wist ik veel waar ik ja tegen zei, maar ik ging dat doen en een week later stapte ik onwennig de lerarenkamer binnen.  Een collega die ik twee jaar geleden voortdurend het bloed onder de nagels vandaan haalde, zag ik opkijken van de koffieautomaat om me even later vriendelijke toe te knikken en de hand te schudden alsof er niets gebeurd was. Misschien was ik maar een van de vele duivels die zijn leven hier tot een hel hadden gemaakt en was hij me daarom vergeten.

Hier in school moet ergens nog een docent rondlopen, bedacht ik me met het schaamrood op de kaken,  van wie we met de hele klas het kerstpakket hebben verdeeld toen hij even het lokaal uit was.

De pasteibakjes smeet ik op terugweg uit school met vrienden lachend in een sloot.
Het was een bizarre ervaring om ineens aan de andere kant te moeten staan en ik voelde ook aan alles dat ik dat eigenlijk helemaal niet kon. Het afgelopen jaar waren er schoolfeesten geweest,  waar ik achter de meiden aan had gezeten die hier nu examen deden. Het is maar goed dat ik niet zo succesvol was bij de vrouwen, anders hadden de mondelingen havo 5 dat eerste jaar nog hele ongemakkelijke situaties opgeleverd.  En buiten voor de deur van de school stonden leerlingen te roken, waar ik in het weekend ervoor in de kroeg nog mee op de tafels had staan dansen.

En toch voelde het goed. Het was zoeken naar de juiste houding tegenover mijn leerlingen. Ik moest boven ze staan terwijl ik naast ze stond, maar ik genoot van ieder uur dat ik er was. En ik was er voor ieder uur dat ik er eigenlijk moest zijn zeker een uur extra. In dat eerste jaar werd ik begeleid door een goede docent waar ik zelf les van had gehad en ik nam deel aan een verplicht opleidingstraject voor startende docenten in de school. Ik kreeg daar praktische tips over de gang van zaken in school, er werden opnames gemaakt van mijn lessen die in de groep werden besproken, ik leerde er enorm veel, vooral op didactisch gebied.  Ik denk dat dit begeleidingstraject heel bepalend is geweest voor mijn verdere professionele ontwikkeling als leraar.
Man, wat vond ik alles prachtig. Met mijn klassen lachte ik me slap om allerhande vormen van cabaret, ik las korte verhalen en vertelde waarom ze me aanspraken, liet leerlingen hun eigen muziek en geschreven teksten meebrengen of schreef samen met de leerlingen teksten voor de schoolkrant.  We dichtten ook wat af aan de hand van allerlei werkvormen die ik leerde op de opleiding, ik leerde hoe ik spelling en grammatica het best kon aanleren en ik spendeerde eindeloos veel uren aan het voorbereiden van lessen, excursies en grote avonden. Maar ik stuurde ook mijn eerste leerling eruit, ik kreeg een derde klas waar ik echt ordeproblemen had en ik maakte een eerste ontluisterende rapportvergadering mee (kan nog eens een apart blog aan gewijd worden). Maar bovenal ouwehoerde ik enorm veel. Regelmatig verkletste ik een heel uur omdat een leerling of ik een bepaald boek had gelezen of ik vroeg aan de leerlingen wat ze in het weekend hadden meegemaakt en we vulden zo hele lesuren met sterke verhalen, terwijl ik de leerlingen liet denken dat ik niet door had dat ze me afleidden van het echte werk. Als er iets in school of in de wereld gebeurde wat belangrijker was dan wat op het programma stond in de les, (praktisch altijd natuurlijk) dan werd ook daarover gesproken.
Ook in de tussenuren ouwehoerde ik eindeloos, maar dan vooral met collega’s. Over alles wat met het werk te maken had. Over hoe ik die moeilijke klas toch onder de knie kon krijgen. Hoe ik een valide toets moest maken met een goed correctiemodel. Ik leerde dat de leraren waar ik de jaren ervoor les van had gehad, ook een enorm groot hart aan hun onderwijs werkten, ook als er in de praktijk niets van terecht kwam en ik schaamde me nog weer een beetje dieper voor mijn gedrag als leerling.

Het was een fantastische tijd. Ik maakte me nog helemaal niet druk over taakbeleid, ratio’s, onderwijstijd en normjaartaken. Over onderwijsveranderingen uit Den Haag, over inspectie of over LB, LC of LD.

Ik leerde en ik gaf les. En het glas was altijd halfvol.

 

Recente berichten

Tags

Geschreven door:

7 Reacties

  1. 14 december 2014
    Antwoord

    Ja!!! Ik vroeg me laatst af waar ik vroeger de tijd vandaan haalde om zoveel te kletsen met iedereen. Ik deed niks aan timemanagement… Maar het was wel leuk, gezellig en leerzaam.
    Hoe en waar heb ik deze ‘vrije’ tijd binnen schooltijd verloren?

    • admin
      15 december 2014
      Antwoord

      Dank voor je reactie! Als ik naar mezelf kijk, dan merk ik dat ik nog steeds wel veel rondhang in school in tussenuren. Dat kost me tijd die ik ‘s avojnds vaak weer inhaal als de kinderen op bed liggen. Voor mij een heel fijn moment om lekker te werken. En het geeft mij dus de ruimte om op school veel collega’s te spreken en zaken informeel te regelen. Ik ken ook collega’s die elke pauze en elk tussenuur doorwerken aan correctie, toetsen maken, etc. Voor mij werkt dat niet op school.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *